προβάδην

Α

επίρρ.

1. περπατώντας μπροστά («μήτ' ἐν ὁδῷ μήτ' ἐκτὸς ὁδοῡ προβάδην οὐρήσῃς», Ησίοδ.)

2. μτφ. βαθμηδόν, βαθμιαία

3. φρ. «προβάδην ἐξάγω» — οδηγώ προς τα εμπρός.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προβαίνω + επιρρμ. κατάλ. -δην (πρβλ. κατα-βάδην, περι-βάδην), βλ. και λ. βάδην].